nIti SatakaM 101 – 108 - नीति शतकं – 101 – 108

nIti SatakaM 101 – 108 - नीति शतकं – 101 – 108

SlOka 101

naivAkRtiH phalati naiva kulaM na SIlaM

vidyApi naiva na ca yatnakRtApi sEvA |

bhAgyAni pUrvatapasA khalu sancitAni

kAlE phalanti purushasya yathaiva vRkshAH || 101 ||

bhAgyAni – bhAgyani

na-Eva-AkRtiH phalati na-Eva kulaM na SIlaM

vidyA-api na-Eva na ca yatna-kRtA-api sEvA |

bhAgyAni pUrva-tapasA khalu sancitAni

kAlE phalanti purushasya yathA-Eva vRkshAH || 101 ||

नैवाकृतिः फलति नैव कुलं न शीलं

विद्यापि नैव न च यत्नकृतापि सेवा ।

भाग्यानि पूर्वतपसा खलु सञ्चितानि

काले फलन्ति पुरुषस्य यथैव वृक्षाः ।। 101 ।।

भाग्यानि - भाग्यनि

न-एव-आकृतिः फलति न-एव कुलं न शीलं

विद्या-अपि न-एव न च यत्न-कृता-अपि सेवा ।

भाग्यानि पूर्व-तपसा खलु सञ्चितानि

काले फलन्ति पुरुषस्य यथा-एव वृक्षाः ।। 101 ।।

Appearance, lineage, conduct, learning, and even service rendered with effort – none of these give results. Fortunes, earned by earlier meritorious deeds, indeed give fruit in time, just as trees do.

நல்லுருவமோ, குலமோ, நற்பண்புகளோ, கல்வியோ அல்லது முயன்று, தான் செய்த சேவையோ – எதுவும் மனிதனுக்குப் பயன் தருவதில்லை. முந்தைய (முன்னம் அல்லது முற்பிறவியில் செய்த) தவத்தினால் பெற்ற நல்வினைதான் (பாக்கியம்) காலத்தினால், மரத்தினைப் போன்று, பழுத்து மனிதனுக்கு, பயன் தருகின்றது.

ஊழ்வினை மூன்று வகைப்படும் – மொத்தம் சேர்த்த வினைகள் (sancita), அவற்றில் பயன் தரத் தொடங்கிவிட்ட வினைகள் (prArabdha), இனி பயன் தரப்போகும் வினைகள் (Agami). இப்போது பயன் தரத் தொடங்கிவிட்ட வினைகளால்தான் இந்தப் பிறவியும், உடலும். இவற்றை அனுபவித்தே தீர வேண்டும். மிகுதியுள்ள, இனி வரப்போகும் வினைப் பயன்களை, ஞானத்தினை அடைந்து, அழித்திட முடியும். ஞானம் அடையுமுன், இந்தப் பிறவியில் நாம் செய்யும் வினைகள், மொத்த வினைகளில் சேர்ந்துகொண்டே போகும். ஞானம் அடைந்த பின்னரும், உயிரிருக்கும் வரை, வினைகள் பயன் தரச்செய்யும். ஆனால், அவை அவனை பாதிக்காது.

SlOka 102

vanE raNE SatrujalAgnimadhyE mahArNavE parvatamastakE vA |

suptaM pramattaM vishamasthitaM vA rakshanti puNyAni purA kRtAni || 102 ||

vanE raNE Satru-jala-agni-madhyE mahA-arNavE parvata-mastakE vA |

suptaM pramattaM vishama-sthitaM vA rakshanti puNyAni purA kRtAni || 102 ||

वने रणे शत्रुजलाग्निमध्ये महार्णवे पर्वतमस्तके वा ।

सुप्तं प्रमत्तं विषमस्थितं वा रक्षन्ति पुण्यानि पुरा कृतानि ।। 102 ।।

वने रणे शत्रु-जल-अग्नि-मध्ये महा-अर्णवे पर्वत-मस्तके वा ।

सुप्तं प्रमत्तं विषम-स्थितं वा रक्षन्ति पुण्यानि पुरा कृतानि ।। 102 ।।

Good deeds performed earlier, protect a person, whether in a forest or in war, amidst enemies or in water or fire, in the great ocean or in the summit of a mountain, even if he is asleep, careless or in danger.

காட்டிலோ, பகைவர், நீர் மற்றும் நெருப்பினிடையோ, பெருங்கடலிலோ அல்லது மலையுச்சியிலோ, உறங்கும்போதோ, கவனமற்ற நிலையிலோ அல்லது ஆபத்தான நிலையிலோ, தான் முன்னம் செய்த நல்வினைகளே ஒருவனைக் காக்கின்றன.

SlOka 103

yA sAdhUMSca khalAn-karOti vidushO mUrkhAnhitAndvEshiNaH

pratyakshaM kurutE parOkshamamRtaM hAlAhalaM tatkshaNAt |

tAmArAdhaya satkriyAM bhagavatIM bhOktuM phalaM vAnchitaM

hE sAdhO vyasanairguNEshu vipulEshvAsthAM vRthA mA kRthAH || 103 ||

yA sAdhUn-ca khalAn-karOti vidushO mUrkhAn-hitAn-dvEshiNaH

pratyakshaM kurutE parOksham-amRtaM hAlAhalaM tat-kshaNAt |

tAm-ArAdhaya satkriyAM bhagavatIM bhOktuM phalaM vAnchitaM

hE sAdhO vyasanaiH-guNEshu vipulEshu-AsthAM vRthA mA kRthAH || 103 ||

या साधूंश्च खलान्-करोति विदुषो मूर्खान्हितान्द्वेषिणः

प्रत्यक्षं कुरुते परोक्षममृतं हालाहलं तत्क्षणात् ।

तामाराधय सत्क्रियां भगवतीं भोक्तुं फलं वाञ्छितं

हे साधो व्यसनैर्गुणेषु विपुलेष्वास्थां वृथा मा कृथाः ।। 103 ।।

या साधून्-च खलान्-करोति विदुषो मूर्खान्-हितान्-द्वेषिणः

प्रत्यक्षं कुरुते परोक्षम्-अमृतं हालाहलं तत्-क्षणात् ।

ताम्-आराधय सत्क्रियां भगवतीं भोक्तुं फलं वाञ्छितं

हे साधो व्यसनैः-गुणेषु विपुलेषु-आस्थां वृथा मा कृथाः ।। 103 ।।

O Good man! To enjoy desired results, worship virtuous conduct, the all-powerful goddess who converts wicked people to good, fools to wise men, enemies to well-wishers, the imperceptible to perceptible and deadly poison into nectar, in a trice. Do not, with vain efforts, place your hope on numerous other virtues.

ஓ நல்லோரே! தீயோரை நல்லோராகவும், அறிவிலிகளை அறிஞர்களாகவும், பகைவரை நண்பராகவும், கண்ணுக்குத் தென்படாததை நேரில் தெரிவதாகவும், கொடிய ஆலகால நஞ்சினையும் அமுதமாகவும், அவ்வமயமே மாற்றுகின்ற, அந்த நல்வினைகளெனும் பகவதியை, விரும்பியவற்றினைப் பெற,  வழிபடுவீராக. மற்ற பல குணங்களில் வீணாக நம்பிக்கை வைக்காதீர்.

SlOka 104

SubhraM sadma savibhramA yuvatayaH-SvEtAtapatrOjjvalA

lakshmIrityanubhUyatE ciramanusyUtE SubhE karmaNi |

vicchinnE nitarAmanangakalahakrIDAtruTattantukaM

muktAjAlamiva prayAti jhaTiti bhraSyaddiSO dRSyatAm || 104 ||

SubhraM sadma savibhramA yuvatayaH-SvEta-atapatra-ujjvalA

lakshmIH-iti-anubhUyatE ciram-anusyUtE SubhE karmaNi |

vicchinnE nitarAm-ananga-kalaha-krIDA-truTat-tantukaM

muktA-jAlam-iva prayAti jhaTiti bhraSyat-diSO dRSyatAm || 104 ||

शुभ्रं सद्म सविभ्रमा युवतयः-श्वेतातपत्रोज्ज्वला

लक्ष्मीरित्यनुभूयते चिरमनुस्यूते शुभे कर्मणि ।

विच्छिन्ने नितरामनङ्गकलहक्रीडात्रुटत्तन्तुकं

मुक्ताजालमिव प्रयाति झटिति भ्रश्यद्दिशो दृश्यताम् ।। 104 ।।

शुभ्रं सद्म सविभ्रमा युवतयः-श्वेत-अतपत्र-उज्ज्वला

लक्ष्मीः-इति-अनुभूयते चिरम्-अनुस्यूते शुभे कर्मणि ।

विच्छिन्ने नितराम्-अनङ्ग-कलह-क्रीडा-त्रुटत्-तन्तुकं

मुक्ता-जालम्-इव प्रयाति झटिति भ्रश्यत्-दिशो दृश्यताम् ।। 104 ।।

When merits from good deeds continue, a splendid abode, sportive young women and prosperity resplendent with a (royal) white umbrella are enjoyed for a long time. When it snaps, let it be seen that these instantly scatter away in all directions, like a slipping necklace of pearls with its string broken during playful romantic tiffs.

அழகிய மனை, களித்திடப் பெண்டிர், வெண்குடையோடு திகழும் செல்வம் – இவை யாவும், நமக்கு ஊழ்வினைகள் சாதகமாக இருக்கும்போது, நீண்ட காலம் வரும். அன்றேல், காமக் கேளிக்கைகளிடையே, அறுந்து போன மாலையின் முத்துக்கள் நாற்றிசையிலும் சிதறுவது போன்று, இவை யாவும் காணாமற் போவது காணீர்.

வெண்குடை – மன்னர்கள் பவனி வருகையில் பிடிக்கப்படும் வெண்குடை

அறுந்து போன மாலையின் முத்துக்கள் – கேளிக்கைகளின் போது, மாலை அறுந்து போனதும் கவனத்தில் இருக்காது. அதுபோல், நமக்குத் தெரியாமலே இவையும் காணாமற் போகுமென.

SlOka 105

guNavadaguNavadvA kurvatA kAryamAdau

pariNatiravadhAryA yatnataH paNDitEna |

atirabhasakRtAnAM karmaNAmAvipattEr-

bhavati hRdayadAhI SalyatulyO vipAkaH || 105 ||

kAryamAdau – kAryajAtaM

guNavad-aguNavad-vA kurvatA kAryam-Adau

pariNatiH-avadhAryA yatnataH paNDitEna |

atirabhasa-kRtAnAM karmaNAm-AvipattEH-

bhavati hRdaya-dAhI Salya-tulyO vipAkaH || 105 ||

गुणवदगुणवद्वा कुर्वता कार्यमादौ

परिणतिरवधार्या यत्नतः पण्डितेन ।

अतिरभसकृतानां कर्मणामाविपत्तेर्-

भवति हृदयदाही शल्यतुल्यो विपाकः ।। 105 ।।

कार्यमादौ - कार्यजातं

गुणवद्-अगुणवद्-वा कुर्वता कार्यम्-आदौ

परिणतिः-अवधार्या यत्नतः पण्डितेन ।

अतिरभस-कृतानां कर्मणाम्-आविपत्तेः-

भवति हृदय-दाही शल्य-तुल्यो विपाकः ।। 105 ।।

Whether a deed is good or bad, its consequences must be analysed assiduously by a wise man. The result of actions done with great haste, becomes a dart that stings the heart until death.

நல்லதோ, கெட்டதோ, ஒரு செயலைத் தொடங்குமுன், ஓர் அறிவாளி, அதன் விளைவுகளை நன்கு ஆராய்ந்து செயல்படவேண்டும். அவசரத்தில் செய்த செயல்கள், சாகும்வரை, ஓர் அம்பைப் போன்று உள்ளத்தினை வருத்துவதாக இருக்கும்.

SlOka 106

sthAlyAM vaiDUryamayyAM pacati tilakhalIM cAndanairindhanaughaiH

sauvarNairlAngalAgrairvilikhati vasudhAmarkamUlasya hEtOH |

chitvA karpUrakhaNDAnvRtimiha kurutE kOdravANAM samantAt-

prApyEmAM karmabhUmiM na carati manujO yastapO mandabhAgyaH || 106 ||

tilakhalIM – tilakaNAM

chitvA – kRtvA

sthAlyAM vaiDUrya-mayyAM pacati tila-khalIM cAndanaiH-indhana-aughaiH

sauvarNaiH-lAngala-agraiH-vilikhati vasudhAm-arka-mUlasya hEtOH |

chitvA karpUra-khaNDAn-vRtim-iha kurutE kOdravANAM samantAt-

prApya-imAM karma-bhUmiM na carati manujO yaH-tapO manda-bhAgyaH || 106 ||

स्थाल्यां वैडूर्यमय्यां पचति तिलखलीं चान्दनैरिन्धनौघैः

सौवर्णैर्लाङ्गलाग्रैर्विलिखति वसुधामर्कमूलस्य हेतोः ।

छित्वा कर्पूरखण्डान्वृतिमिह कुरुते कोद्रवाणां समन्तात्-

प्राप्येमां कर्मभूमिं न चरति मनुजो यस्तपो मन्दभाग्यः ।। 106 ।।

तिलखलीं - तिलकणां

छित्वा - कृत्वा

स्थाल्यां वैडूर्य-मय्यां पचति तिल-खलीं चान्दनैः-इन्धन-औघैः

सौवर्णैः-लाङ्गल-अग्रैः-विलिखति वसुधाम्-अर्क-मूलस्य हेतोः ।

छित्वा कर्पूर-खण्डान्-वृतिम्-इह कुरुते कोद्रवाणां समन्तात्-

प्राप्य-इमां कर्म-भूमिं न चरति मनुजो यः-तपो मन्द-भाग्यः ।। 106 ।।

The unfortunate man who, being born in this land, the Karma-bhumi, does not practise penance, is like one who, in vessel studded with Vaidurya (gems), cooks sesame oil-cake with sandalwood for fuel, or like one who furrows the earth with a gold ploughshare for the roots of the crown-flower shrub, or like one who makes a fence with camphor plant cuttings, for a millet-field.

இந்த கரும பூமியை அடைந்தும், தவமியற்றத் தவறிய அந்த பேறு குன்றிய மனிதனின் வாழ்க்கை, வைடூரியம் பதித்த பாத்திரத்தில், சந்தன மரத்தின் விறகினால், எள் பிண்ணாக்கினை சமைத்ததற்கொப்பாகும்; தங்கத்தினால் செய்த ஏர்முனையினால், எருக்கு வேருக்காக, நிலத்தைத்  தோண்டியதற்கொப்பாகும்; கர்ப்பூர மரத்தினை வெட்டி, வரகு பயிருக்கு வேலி அமைத்ததற்கொப்பாகும்.

நமது நாடு கரும பூமி எனப்படும். இங்கு தவமியற்றி நற்கதி பெறலாமென. தவமென்பது பலவித நல்வினைகள் இயற்றுவதையும் குறிக்கும்.

SlOka 107

majjatvambhasi yAtu mEruSikharaM SatrunjayatvAhavE

vANijyaM kRshisEvanAdi sakalA vidyAH kalA SikshatAm |

AkASaM vipulaM prayAtu khagavatkRtvA prayatnaM paraM

nAbhAvyaM bhavatIha karmavaSatO bhAvyasya nASaH kutaH || 107 ||

kRshisEvanAdi – kRshisEvanE ca

majjatu-ambhasi yAtu mEru-SikharaM SatruM-jayatu-AhavE

vANijyaM kRshi-sEvana-Adi sakalA vidyAH kalA SikshatAm |

AkASaM vipulaM prayAtu khagavat-kRtvA prayatnaM paraM

na-abhAvyaM bhavati-iha karma-vaSatO bhAvyasya nASaH kutaH || 107 ||

मज्जत्वम्भसि यातु मेरुशिखरं शत्रुञ्जयत्वाहवे

वाणिज्यं कृषिसेवनादि सकला विद्याः कला शिक्षताम् ।

आकाशं विपुलं प्रयातु खगवत्कृत्वा प्रयत्नं परं

नाभाव्यं भवतीह कर्मवशतो भाव्यस्य नाशः कुतः ।। 107 ।।

कृषिसेवनादि - कृषिसेवने च

मज्जतु-अम्भसि यातु मेरु-शिखरं शत्रुं-जयतु-आहवे

वाणिज्यं कृषि-सेवन-आदि सकला विद्याः कला शिक्षताम् ।

आकाशं विपुलं प्रयातु खगवत्-कृत्वा प्रयत्नं परं

न-अभाव्यं भवति-इह कर्म-वशतो भाव्यस्य नाशः कुतः ।। 107 ।।

One may plunge into water, ascend the peak of Meru, or conquer foes in war. One may learn skills like trading and farming and all the arts, or traverse the vast sky like a bird, with great effort. Yet, that which is not meant to be, never happens, nor what is meant to be, as a result of prior actions, ever prevented.

மனிதன், கடலில் மூழ்கட்டும், மேரு மலையுச்சியினை எட்டட்டும், பகைவரை போரில் வெல்லட்டும், வாணியம், உழவுத் தொழில் முதலாக, அனைத்து கல்வி மற்றும் கலைகளையும் பயிலட்டும், மிக்கு முயன்று, பரந்த ஆகாயத்தினில், பறவையைப் போன்று பறக்கட்டும். ஆனால், இவ்வுலகில், வினை வசத்தால், எது நடக்கக் கூடாதோ, அது நடப்பதில்லை. எது நடக்க வேண்டுமோ, அது நடவாமல் இருப்பதில்லை.   

மனிதன் எவ்வளவு முயன்றாலும், ஊழ்வினையினை மீற இயலாதென. ஆனால், இன்று ஊழ்வினையாக நாம் எதிர்கொள்வது, நேற்று செய்தவற்றின் பயன்களே. எனவே இன்று நாம் செய்யும் செயல்கள், நாளை ஊழ்வினையாக வரும் என்பதுவும் உறுதி. ஊழ்வினையின் பெயரில், நமது கடமைகளைச் செய்யத் தவறுவதோ, அல்லது நம் முயற்சிகளில் தளர்வதோ அறிவீனமாகும். மனிதன் யாவற்றையும் தனது ஆயுட்காலமெனும் குறுகிய நோக்கில் காண்பது பெருந் தவறு. 

SlOka 108

bhImaM vanaM bhavati tasya puraM pradhAnaM

sarvO janaH sujanatAmupayAti tasya

kRtsnA ca bhUrbhavati sannidhiratnapUrNA

yasyAsti pUrvasukRtaM vipulaM narasya || 108 ||

sujanatAm – svajanatAm

bhImaM vanaM bhavati tasya puraM pradhAnaM

sarvO janaH sujanatAm-upayAti tasya

kRtsnA ca bhUH-bhavati sannidhi-ratna-pUrNA

yasya-asti pUrva-sukRtaM vipulaM narasya || 108 ||

भीमं वनं भवति तस्य पुरं प्रधानं

सर्वो जनः सुजनतामुपयाति तस्य

कृत्स्ना च भूर्भवति सन्निधिरत्नपूर्णा

यस्यास्ति पूर्वसुकृतं विपुलं नरस्य ।। 108 ।।

सुजनताम् - स्वजनताम्

भीमं वनं भवति तस्य पुरं प्रधानं

सर्वो जनः सुजनताम्-उपयाति तस्य

कृत्स्ना च भूः-भवति सन्निधि-रत्न-पूर्णा

यस्य-अस्ति पूर्व-सुकृतं विपुलं नरस्य ।। 108 ।।

To one who has vast merits from good deeds done earlier, a terrible forest becomes a capital city. Everyone is good to him, and the entire earth is filled with riches and gems.

எந்த மனிதனுக்கு முந்தைய நல்வினைகள் நிரம்பவுள்ளனவோ, அவனுக்குக் கொடிய காடும் அவனது தலைநகரமாகும், அனைத்து மக்களும் அவனுக்கு நல்லோராகவே (அல்லது உற்றோராகவே) இருப்பர். அனைத்துலகும் அவனுக்குச் செல்வமும், இரத்தினங்களும் கொழிப்பதாக இருக்கும்.