nIti SatakaM - नीति शतकं – 31 to 40

nIti SatakaM - नीति शतकं – 31 - 40

SlOka 31

lAngUlacAlanamadhaScaraNAvapAtaM

bhUmau nipatya vadanOdaradarSanaM ca |

SvA piNDadasya kurutE gajapungavastu

dhIraM vilOkayati cATuSataiSca bhunktE || 31 ||

lAngUla-cAlanam-adhaH-caraNa-avapAtaM

bhUmau nipatya vadana-udara-darSanaM ca |

SvA piNDadasya kurutE gaja-pungavaH-tu

dhIraM vilOkayati cATu-SataiH-ca bhunktE || 31 ||

लाङ्गूलचालनमधश्चरणावपातं

भूमौ निपत्य वदनोदरदर्शनं च ।

श्वा पिण्डदस्य कुरुते गजपुङ्गवस्तु

धीरं विलोकयति चाटुशतैश्च भुङ्क्ते ।। 31 ।।

लाङ्गूल-चालनम्-अधः-चरण-अवपातं

भूमौ निपत्य वदन-उदर-दर्शनं च ।

श्वा पिण्डदस्य कुरुते गज-पुङ्गवः-तु

धीरं विलोकयति चाटु-शतैः-च भुङ्क्ते ।। 31 ।।

A dog wags his tail, falls at his feet and rolls on the ground displaying its maw, to its feeder. A majestic elephant looks calmly (at the feeder) and eats only after many persuasive words.

நாய், உணவளிப்போனிடம், வாலை ஆட்டிக்கொண்டு, அவன் கால்களில் கீழே வீழ்ந்து, தொண்டையைக் காட்டிக்கொண்டு, தரையில் புரளும். ஆனால், துங்கக் களிறோ, (உணவளிப்போனை) அமைதியாக  நோக்கி, (அவன்) நூறு தடவை வேண்டிய பின்னரே உண்ணும்.

உணவளிப்போன் - எசமான்

SlOka 32

parivartini saMsArE mRtaH kO vA na jAyatE |

sa jAtO yEna jAtEna yAti vaMSaH samunnatim || 32 ||

परिवर्तिनि संसारे मृतः को वा न जायते ।

स जातो येन जातेन याति वंशः समुन्नतिम् ।। 32 ।।

In the ever-changing world, who does not attain birth or death? (Everyone does.) He is (truly) said to be born, by whose birth his family attains eminence.

சுழலும் வாழ்க்கையில், யார் இறப்பதில்லை, பிறப்பதில்லை? எவன் பிறப்பினால் (அவனுடைய) மரபு உயர்வடைகின்றதோ, அவனே (உண்மையில்) பிறக்கின்றான்.

யார் இறப்பதில்லை, பிறப்பதில்லை -  பிறப்பவர் யாவரும் மரிப்பர். மரித்தவர் மீண்டும் பிறப்பரென.

SlOka 33

kusumastabakasyEva dvayI vRttirmanasvinaH |

mUrdhni vA sarvalOkasya viSIryEta vanE(a)thavA || 33 ||

kusuma-stabakasya-iva dvayI vRttiH-manasvinaH |

mUrdhni vA sarva-lOkasya viSIryEta vanE-athavA || 33 ||

कुसुमस्तबकस्येव द्वयी वृत्तिर्मनस्विनः ।

मूर्ध्नि वा सर्वलोकस्य विशीर्येत वनेऽथवा ।। 33 ।।

कुसुम-स्तबकस्य-इव द्वयी वृत्तिः-मनस्विनः ।

मूर्ध्नि वा सर्व-लोकस्य विशीर्येत वने-अथवा ।। 33 ।।

A high-minded person has (only) two kinds of existence, like that of a bunch of flowers. Either they adorn the crest of all the world, or wither away in wilderness.

மேன்மக்களுக்கு, மலர்க்கொத்தினைப் போன்று, இரண்டே போக்காம் – யாவர் தலையையும் அலங்கரித்தல், அன்றேல் காட்டில் வாடிப்போதல்.

மேன்மக்கள், மலர்களைப் போன்று அடிபணிந்திருக்க மாட்டாரென.

SlOka 34

santyanyE(a)pi bRhaspatiprabhRtayaH saMbhAvitAH pancashAH

tAn pratyEsha viSEshavikramarucI rAhurna vairAyatE |

dvAvEva grasatE dinESvaraniSAprANESvarau bhAsvarau

bhrAtaH parvaNi paSya dAnavapatiH SIrshAvaSEshAkRtiH || 34 ||

dinESvara – divAkara

santi-anyE-api bRhaspati-prabhRtayaH saMbhAvitAH pancashAH

tAn prati-Esha viSEsha-vikrama-rucI rAhuH-na vairAyatE |

dvau-Eva grasatE dinESvara-niSA-prANESvarau bhAsvarau

bhrAtaH parvaNi paSya dAnava-patiH SIrsha-avaSEsha-AkRtiH || 34 ||

सन्त्यन्येऽपि बृहस्पतिप्रभृतयः संभाविताः पञ्चषाः

तान् प्रत्येष विशेषविक्रमरुची राहुर्न वैरायते ।

द्वावेव ग्रसते दिनेश्वरनिशाप्राणेश्वरौ भास्वरौ

भ्रातः पर्वणि पश्य दानवपतिः शीर्षावशेषाकृतिः ।। 34 ।।

दिनेश्वर - दिवाकर

सन्ति-अन्ये-अपि बृहस्पति-प्रभृतयः संभाविताः पञ्चषाः

तान् प्रति-एष विशेष-विक्रम-रुची राहुः-न वैरायते ।

द्वौ-एव ग्रसते दिनेश्वर-निशा-प्राणेश्वरौ भास्वरौ

भ्रातः पर्वणि पश्य दानव-पतिः शीर्ष-अवशेष-आकृतिः ।। 34 ।।

O Brother! There are five or six other respected planets, such as Brhaspati, but Rahu, keen on (facing) superior valour, does not oppose them. He, the chief of Asuras, with only his head left in his body, eclipses only two of them, the Sun and the Moon (the Lords of day and night respectively), on the new moon and full moon days.

சகோதரா! வியாழன் முதலாக, மற்ற ஐந்தாறு பேர் உள்ளபோதிலும், தலை மட்டுமே மிகுந்த, அசுரர் தலைவனான ராகு, தனக்குத் தகுந்த வீரத்தினை எதிர் கொள்ளவேண்டி, அவர்களைப் எதிர்ப்பதில்லை. அவர்களில் குறிப்பிட்ட இருவரை மட்டும் – அதாவது ஒளிமிக்க, பகலவன் மற்றும் இரவனை – இரு பருவ காலங்கள் (நிறைமதி, இருண்மதி) பார்த்திருந்து, விழுங்குவான்.

வியாழன் முதலாக ஐந்தாறு பேர் – ஞாயிறு முதலான ஏழு கிரகங்கள்

இரவன் - மதி

விழுங்குவான் - பௌர்ணமியன்று சந்திர கிரகணம், மற்றும் அமாவாசையன்று சூரிய கிரகணம் நிகழ்வதைக் குறிக்கும் – ராகு அவர்களை விழுங்குவதாக.

அமுதம் கடையும்போது, தேவர்கள் நடுவில் திருட்டுத்தனமாக அசுரன் ராகு நுழைந்து, அமுதம் அருந்தியதாகவும், அவனை சூரியன், மற்றும் சந்திரன் அடையாளம் காட்டிக் கொடுத்ததாகவும், அதனால் விஷ்ணு, தன்னுடைய சக்கிரத்தினால் ராகுவின் தலையை வெட்டியதாகவும், அதனால் ராகுவுக்கு சூரியன் மற்றும் சந்திரன் பேரில் தனிப்பட்ட பகையென்றும், புராணங்கள் கூறும். தீய எண்ணமுடையோர் வன்மம் தீர்ப்பாரென கருத்து.

SlOka 35

vahati bhuvanaSrENIM SEshaH phaNAphalakasthitAM

kamaThapatinA madhyEpRshThaM sadA sa ca dhAryatE |

tamapi kurutE krODAdhInaM payOdhiranAdarA-

dahaha mahatAM niHsImAnaScaritravibhUtayaH || 35 ||

phaNAphalakasthitAM - phaNAphalasthitAM

krODAdhInaM – krOdhAdhInaM

vahati bhuvana-SrENIM SEshaH phaNA-phalaka-sthitAM

kamaTha-patinA madhyE pRshThaM sadA sa ca dhAryatE |

tamapi kurutE krODa-adhInaM payOdhiH-anAdarAt-

ahaha mahatAM niHsImAnaH-caritra-vibhUtayaH || 35 ||

वहति भुवनश्रेणीं शेषः फणाफलकस्थितां

कमठपतिना मध्येपृष्ठं सदा स च धार्यते ।

तमपि कुरुते क्रोडाधीनं पयोधिरनादरा-

दहह महतां निःसीमानश्चरित्रविभूतयः ।। 35 ।।

फणाफलकस्थितां - फणाफलस्थितां

क्रोडाधीनं - क्रोधाधीनं

वहति भुवन-श्रेणीं शेषः फणा-फलक-स्थितां

कमठ-पतिना मध्ये पृष्ठं सदा स च धार्यते ।

तमपि कुरुते क्रोड-अधीनं पयोधिः-अनादरात्-

अहह महतां निःसीमानः-चरित्र-विभूतयः ।। 35 ।।

Sesha bears the row of worlds on the plank of his hoods, and he is borne always by the great Tortoise on his back. The ocean indifferently makes even him, rest in an alcove (in his waters.) Oh, the glory of the actions of the great are limitless.

புவனங்கள் அனைத்தினையும் (ஆதி) சேடன், தனது (ஆயிரம்) படமெனும் பலகையில் வைத்து சுமக்கின்றான். கூர்ம பதியோ, தனது முதுகு ஓட்டின் நடுவில் அவனை (சேடனை) சுமக்கின்றான். அவனையும் (கூர்மத்தையும்), கடலரசன், தனது வயிற்றின் மூலையில் இருத்திக்கொள்கின்றான். ஆகா! பெருந்தகைகளின் அளப்பரிய வலிமை மிகு சரிதங்கள்தான் என்னே!

புவனங்கள் பதினான்கு

கூர்ம பதி – விஷ்ணுவின் ஆமை அவதாரம்

SlOka 36

varaM pakshacchEdaH samadamaghavanmuktakuliSa-

prahArairudgacchadbahaladahanOdgAragurubhiH |

tushArAdrEH sUnOrahaha pitari klESavivaSE

na cAsau saMpAtaH payasi payasAM patyurucitaH || 36 ||

bahaladahanOdgAra – bahuladahanOdgAra

varaM pakshaH-chEdaH samada-maghavan-mukta-kuliSa-

prahAraiH-udgacchad-bahala-dahana-udgAra-gurubhiH |

tushAra-adrEH sUnOH-ahaha pitari klESa-vivaSE

na ca-asau saMpAtaH payasi payasAM patyuH-ucitaH || 36 ||

वरं पक्षच्छेदः समदमघवन्मुक्तकुलिश-

प्रहारैरुद्गच्छद्बहलदहनोद्गारगुरुभिः ।

तुषाराद्रेः सूनोरहह पितरि क्लेशविवशे

न चासौ संपातः पयसि पयसां पत्युरुचितः ।। 36 ।।

बहलदहनोद्गार - बहुलदहनोद्गार

वरं पक्षः-छेदः समद-मघवन्-मुक्त-कुलिश-

प्रहारैः-उद्गच्छद्-बहल-दहन-उद्गार-गुरुभिः ।

तुषार-अद्रेः सूनोः-अहह पितरि क्लेश-विवशे

न च-असौ संपातः पयसि पयसां पत्युः-उचितः ।। 36 ।।

It would have been better for the son of Himavan (Mainaka) to have his wings cut by the terrible strokes of the Vajra thrown by the proud Indra, spitting rising thick flames.It was not appropriate to plunge into the waters of the ocean, when his father was powerless due to pain.

இமவான் மகனின் (மைனாகத்தின்) இறக்கைகளை வெட்ட, இந்திரன் குலிசம் எய்தபோது, அவனது தந்தை, அதனால் துயரப்பட்டு, ஏதும் செய்ய இயலாத நிலையில், குலிசத்தினின்றும் எழுந்த பெருந்தீயின் வெம்மை தாங்க இயலாது, அவன் (மைனாகம்) கடலுக்குள் புகுந்தது உகந்ததன்றே. ஐயகோ. அதற்கு அவன் (மைனாகம்) தனது இறக்கைகளை வெட்ட விட்டிருக்கலாமே.

முன்னோர் காலத்தில் மலைகளுக்கு இறக்கைகள் இருந்ததாகவும், அவை (மலைகள்) எங்கு பறந்து திரிந்து, பெருந்துயர் உண்டாக்கியதாகவும், அதனால் சினமுற்ற இந்திரன், அவற்றின் இறக்கைகளை வெட்ட, குலிசம் எய்ததாகவும் புராணங்கள் கூறும். அனுமன் இலங்கைக்கு, கடல்வழியே பறந்து செல்கையில், மைனாகம், கடலரசன் மூலமாக, அனுமனுக்கு உபசாரம் செய்ததாக வால்மீகி இராமாயணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.

SlOka 37

yadacEtanO(a)pi pAdaiH spRshTaH prajvalati saviturinakAntaH |

tattEjasvI purushaH parakRtanikRtiM kathaM sahatE || 37 ||

yat-acEtanaH-api pAdaiH spRshTaH prajvalati savituH-ina-kAntaH |

tat-tEjasvI purushaH para-kRta-nikRtiM kathaM sahatE || 37 ||

यदचेतनोऽपि पादैः स्पृष्टः प्रज्वलति सवितुरिनकान्तः ।

तत्तेजस्वी पुरुषः परकृतनिकृतिं कथं सहते ।। 37 ।।

यत्-अचेतनः-अपि पादैः स्पृष्टः प्रज्वलति सवितुः-इन-कान्तः ।

तत्-तेजस्वी पुरुषः पर-कृत-निकृतिं कथं सहते ।। 37 ।।

When even the insentient sun-jewel blazes when touched by the feet (rays) of the sun, how can a powerful man tolerate an insult done by others?

பகலவன் கதிரினால் தீண்டப்பட்ட, சூரியகாந்திக் கல், உயிரற்றதாகிலும், சுடர்கின்றதே. (அப்படியிருக்க,) ஓர் பெருமை மிகு மனிதன், பிறர் செய்த இகழ்ச்சியை எங்ஙனம் பொறுப்பான்?

SlOka 38

siMhaH SiSurapi nipatati madamalinakapOlabhittishu gajEshu |

prakRtiriyaM sattvavatAM na khalu vayastEjasO hEtuH || 38 ||

siMhaH SiSuH-api nipatati mada-malina-kapOla-bhittishu gajEshu |

prakRtiH-iyaM sattvavatAM na khalu vayas-tEjasO hEtuH || 38 ||

सिंहः शिशुरपि निपतति मदमलिनकपोलभित्तिषु गजेषु ।

प्रकृतिरियं सत्त्ववतां न खलु वयस्तेजसो हेतुः ।। 38 ।।

सिंहः शिशुः-अपि निपतति मद-मलिन-कपोल-भित्तिषु गजेषु ।

प्रकृतिः-इयं सत्त्ववतां न खलु वयस्-तेजसो हेतुः ।। 38 ।।

A lion, though young, attacks elephants whose wall-like cheeks are stained with rut. This is the nature of the brave. Age, indeed, is not the cause of valour.

சிங்கம், குட்டியாகிலும், மதமொழுகும் யானையின், அகன்ற தாடையில் அடிக்கின்றது. இயற்கையாக உள்ள குணமன்றோ இந்த வலிமை, வயதின் காரணமாகவல்ல.

SlOka 39

jAtiryAtu rasAtalaM guNagaNastasyApyadhO gacchatu

SIlaM SailataTAtpatatvabhijanaH sandahyatAM vahninA |

SauryE vairiNi vajramASu nipatatvarthO(a)stu naH kEvalaM

yEnaikEna vinA guNAstRNalavaprAyAH samastA imE || 39 ||

guNagaNastasyApyadhO gacchatu – guNagaNaistatrApyadhO gamyatAM

jAtiH-yAtu rasAtalaM guNagaNaH-tasyApi-adhO gacchatu

SIlaM Saila-taTAt-patatu-abhijanaH sandahyatAM vahninA |

SauryE vairiNi vajram-ASu nipatatu-arthaH-astu naH kEvalaM

yEna-EkEna vinA guNAH-tRNa-lava-prAyAH samastA imE || 39 ||

जातिर्यातु रसातलं गुणगणस्तस्याप्यधो गच्छतु

शीलं शैलतटात्पतत्वभिजनः सन्दह्यतां वह्निना ।

शौर्ये वैरिणि वज्रमाशु निपतत्वर्थोऽस्तु नः केवलं

येनैकेन विना गुणास्तृणलवप्रायाः समस्ता इमे ।। 39 ।।

गुणगणस्तस्याप्यधो गच्छतु - गुणगणैस्तत्राप्यधो गम्यतां

जातिः-यातु रसातलं गुणगणः-तस्यापि-अधो गच्छतु

शीलं शैल-तटात्-पततु-अभिजनः सन्दह्यतां वह्निना ।

शौर्ये वैरिणि वज्रम्-आशु निपततु-अर्थः-अस्तु नः केवलं

येन-एकेन विना गुणाः-तृण-लव-प्रायाः समस्ता इमे ।। 39 ।।

Let caste go underground, and all good qualities go further down. Let conduct tumble down a mountain, and noble birth be consumed by fire. May thunder strike instantly at bravery towards foes. Let wealth alone be ours, without with, all these virtues are but like blades of grass.

சாதி கீழுலகுக்குச் செல்லட்டும், அத்தனை நற்குணங்களும், அதனினும் கீழே போகட்டும்; நற்பண்பு மலையுச்சியினின்று வீழட்டும்; மாண்பு, நெருப்பில் எரிந்து போகட்டும்; எதிரியிடம் கொள்ளும் வீரத்தினை, இவ்வமயமே குலிசம் தாக்கட்டும். செல்வம் மட்டுமே எம்மிடம் இருக்கட்டும். இந்த ஒன்று (செல்வம்) இல்லாது, இப்பண்புகள் யாவும் வெறும் புல்லுக்கொப்பாகுமே.

கீழுலகம் – ஏழு கீழுலகங்கள்

குலிசம் – இந்திரனின் வச்சிராயுதம்

செல்வத்தினை அடைய நோக்கம் கொண்டவன், அத்தனை பண்புகளையும் கைவிட்டு விடுவான் என்று பொருள். அல்லது பண்புகள் நிறைந்தவனுக்கு, செல்வம் பகையென்றோ அல்லது அவனை அண்டாது என்றோ கொள்ளலாம்.

SlOka 40

tAnIndriyANi sakalAni tadEva karma

sA buddhirapratihatA vacanaM tadEva |

arthOshmaNA virahitaH purushaH sa Eva

tvanyaH kshaNEna bhavatIti vicitramEtat || 40 ||

tAnIndriyANi sakalAni tadEva karma – tAnIndriyANavikalAni tadEva nAma

purushaH sa Eva - purushaH kshaNEna

tvanyaH kshaNEna – sO(a)pyanya Eva

tAni-indriyANi sakalAni tat-Eva karma

sA buddhiH-apratihatA vacanaM tadEva |

artha-ushmaNA virahitaH purushaH sa Eva

tu-anyaH kshaNEna bhavati-iti vicitram-Etat || 40 ||

तानीन्द्रियाणि सकलानि तदेव कर्म

सा बुद्धिरप्रतिहता वचनं तदेव ।

अर्थोष्मणा विरहितः पुरुषः स एव

त्वन्यः क्षणेन भवतीति विचित्रमेतत् ।। 40 ।।

तानीन्द्रियाणि सकलानि तदेव कर्म - तानीन्द्रियाणविकलानि तदेव नाम

पुरुषः स एव - पुरुषः क्षणेन

त्वन्यः क्षणेन - सोऽप्यन्य एव

तानि-इन्द्रियाणि सकलानि तत्-एव कर्म

सा बुद्धिः-अप्रतिहता वचनं तदेव ।

अर्थ-उष्मणा विरहितः पुरुषः स एव

तु-अन्यः क्षणेन भवति-इति विचित्रम्-एतत् ।। 40 ।।

It is the same senses all, the same acts, the same unimpeded intellect, the same speech. Yet, the same man, when bereft of the warmth of wealth, in a second, becomes another person. This is strange. (Lack of wealth transforms a man totally, even if his faculties remain the same

புலன்கள் அனைத்தும் அவையே, செயலும் அதுவே, தடையற்ற புத்தியும் அதுவே, சொல்லும் அதுவே. ஆயினும், செல்வச் செழிப்பிழந்த, அந்த மனிதன் மட்டும், நொடியில் மாறிவிடுகின்றான். இது வேடிக்கையே.

செல்வமிழந்த மனிதன், மற்றவை (புலன்கள், மனம், அறிவு ஆகியவை) மாறாவிடினும், அவன் முற்றிலும் மாறிவிடுகின்றான் என.